«به نام پروردگار حیاتبخش
نوبتدهنده
فرصتساز
و
شریک و کمککار
... يَأَيهُّا الْعَزِيزُ مَسَّنَا وَ أَهْلَنَا الضُّرُّ وَ جِئْنَا بِبِضَعَةٍ مُّزْجَئةٍ فَأَوْفِ لَنَا الْكَيْلَ وَ تَصَدَّقْ عَلَيْنَا.
در آستانهی سالگشت وداع شهید هدی صابر، بر آن شدیم، یاد آن آموزگار نادر دوران را گرامی بداریم. دستمایه و بضاعتمان اندک و ناچیز بود و به جز گفتارهای عزیزان و بزرگانی که دعوت گفتگو را اجابت کردند و مصاحبت ما را پذیرفتند، حجم و کیفیت سایر نوشتارها، آنچنان که باید شایستهی نام و دستاورد آموزگارمان نیست. فضای بسته کنونی نیز مزید بر علت است. بهرغم این کاستیها و بضاعت ناچیز، روا ندیدیم که یادآور یاد آموزگار بینش و منش نباشیم. امید است که این وجیزه، درآمدی باشد بر یادنامهای درخور بزرگی و گسترهی کار پهلوان شهید».