منبع: وبسایت ملی ـ مذهبی
به نام خدا
«و جاء من اقصی المدینه رجل یسعی قال یا قوم اتبعی المرسلین»
مرگ نابهنگام، مظلومانه و شهادت گونهی هدی صابر غمی است جانکاه، که نه تنها خانواده، دوستان، یاران و شاگردان او، بلکه هر انسان آزادهای را از شنیدن این خبر در ماتمی عمیق فرو برد.
زندهیاد صابر از شاگردان و همراهان برجسته مهندس عزتالله سحابی، متفکر قرآن پژوه، صاحبنظر اقتصاد و تاریخ سیاسی معاصر، کنشگر مدنی انساندوست، نواندیش دینی، و از فعالان سخت کوش و صدیق ملی-مذهبی بود. او در دوران زندگی پربار خود با ظلم و ستم به مبارزه برخاست و نسبت به بیعدالتی و تبعیض از خود بیتفاوتی نشان نداد و هر گونه خطری را در این راه به جان خرید.
صابر که درسآموختهی مکتب بزرگانی همچون آیتالله طالقانی بود در سالگرد درگذشت آن عالم آزاده چنین میگوید: «نخبگانی که از مرحوم آیتالله طالقانی آموزش گرفتند اینگونه شدند، عرض حیات برای آنها اهمیت داشت نه طول حیات، کم زیستند ولی خوش زیستند، خوش رفتند، پهلوانانه رفتند، باج ندادند.» هدی صابر در زندگی پربرکت و موثر خود چنین زیست. او به کیفیت زندگی اهمیت میداد و نه کمیت آن.
صابر زندانی اسیری بود که باید همانند همهی زندانیان دیگر از حقوق انسانی و شهروندی و قانونی بهخصوص در شرایط بحرانی -صرفنظر از نوع اتهام و جرم- بهرهمند میشد. مسئولان امر موظفاند چگونگی فوت این انسان آزاده و اندیشمند وارسته را مورد رسیدگی دقیق و منصفانه قرار دهند و به گواهی 64 تن از زندانیان و دیگر شاهدان عینی بهطور جدی توجه کنند.
شورای فعالان ملی-مذهبی ضمن تشکر از همه احزاب، گروهها، شخصیتها و عموم کسانی که با انتشار بیانیهها و حضور در مراسم تشییع و ختم هدی صابر مایهی تسلی خانواده، دوستان و همفکران آن عزیز را فراهم آوردند، با تاکید بر ضرورت روشن شدن ابعاد ناپیدای مرگ مظلومانهی هدی صابر، یاد و خاطره او را که نماد عدالتطلبی، آزادیخواهی و حقطلبی بود، گرامی میدارد.
شورای فعالان ملی-مذهبی
28 خرداد 1390