نشریه چشمانداز در زمستان ۱۳۸۸ اقدام به انتشار ویژهنامهای کرد که سردبیری این ویژهنامه را مرحوم صابر عهدهدار بود. شهید صابر برای تدوین این ویژهنامه، تقریباً تمام منابع مکتوب و شفاهی که در مورد تختی وجود داشته است را سر زده است. صابر دغدغهی منش داشت. منشی که آن را در چند دهه پیش گمشده میدانست. بیشتر کسانی که در این نشریه به سراغ آنها رفتهاند، چنین دغدغهای دارند. سرآغاز این مجموعه را، مکتوباتی از خود تختی و مصاحبههایی با فرزند و نوهاش در بر میگیرد. تختی از سختیهای مسیرش میگوید و از اینکه معتقد بوده و به دائم به خود گوشزد میکرده است که «آینده از آن کسی است که بیشتر از همه رنج برده است.» شهید صابر در مقدمهی این ویژهنامه و در توضیح ساختار آن می نویسد:
«مجموعه «جای خالی، جای سبز» شكلگرفته از تولیدها و گردآوریهاست. تولیدها در برگیرنده دهها موردگفت وگو و نوشتار است و گردآوری ها، حاوی مهمترین و گزیدهترین روایاتی است كه پیرامون مرد موضوع این مجموعه، عرضه شده است.
گردآوریها روایاتی است از
و نیز
«من كیستم؟» تركیبی است از نوشتارهای غلامرضا تختی، در ترسیم مسیر زندگی اش، سیر تحولش و برخی دیدگاه هایش.
«پدر از نگاه پسر» ، تلقیهای بابك «كوچك» و بابك «رشید» از پدری است كه پهلوان ملی است. انگارههای ۱۲ سالگی و باورهای پخت و پز یافته ۳۰ سالگی پسر از پدر، روایتهای فرزندِ پدر نادیده است.
«من و پدر بزرگم» انشاء كوتاهی است از غلامرضای «دوم» - فرزند بابك- و ربط او با غلامرضای «اول».
در پی خوانشهای سلسلهای پدر از خود، پسر از پدر و نوه از پدربزرگ،خوانش دیگران نیز ذیل عنوان «از حیات تا وداع»، پی گرفته می شود. در خوانشِ غیر هم خونها از پهلوان، گفتارها و نوشتارها در مورد او، از تولد تا فوت، چینش شده و نظم یافته اند.
گفت و گوها و نوشتارها كه محصول تولیدی این مجموعه است، در سه مدار، سامان یافته است؛
ی
ایران پهلوان و جهان پهلوان.
پی آیند این سه مدار، گفتارها و نوشتارهای
و
پیشاروی قرار می گیرد و در پس آن، كلام و قلمِ چند رابطه دار و دوستدار
كه هر هفده دی در ابن بابویه، یادآوران تختی را میزبانی می كنند
و
هر هفده دی، در حسینیه ارشاد، «یاد»ش، پاس می دارند
و نیز
آن كه سنگ مزار پهلوان را نصب كرده است.
سپس، سروده هایی چند، كه یكی در زمان حیات و چندی نیز پس از حیات او آهنگ پذیرفته اند، مقابل دیدگان قرار می گیرند. این مجموعه انگاه با پیام یوکوهاما و یک مقاله به فرجام می رسد».