پرینت
بازدید: 3807

دفتر تحكيم؛ نقد امروز، آينده پيشاروى

 

  هدى صابر

منبع: ماهنامه ایران فردا، شماره ۵۷، شهریور  ۱۳۷۸

 

اتحاديه انجمنهاى اسلامى دانشجويان كشور در سرفصل بيستمين سالگرد تأسيس در شرايطى همايش نقد عملكرد خويش را برگزار مى‌كند كه با سه گرايش مشخص برتراويده از درون نظام در رابطه با خود روبروست: اميال براندازانه جريان راست سوكوبگر - آراى انحلال طلبانه راست معتدل‌تر - سلايق قيم مآبانه برخى طيفهاى جريان اصلاح طلب.

جريان نخست با انواع حيل و كاربست تاكتيكهاى مختلف مجدانه درصدد است تا تحكيم را از مدار مبارزه قانونى - علنى منحرف و به ميدان نبرد فيزيكى بكشاند. جريان دوم در پى فرسايش تحكيم در عرصه جنگ سياسى است. و جريان سوم نيز تنها چه نبايد كرد ارائه مى‌دهد و تحكيم را به انفعال و در نظر گرفتن منافع "خودى‌ها" دعوت مى‌كند.

شايد در مواجهه با چنين شرايطى اين گونه به ذهن متبادر شود كه هر نقدى ولو ملايم به شكنندگى تحكيم و به خصوص افزايش ميزان تهاجم براندازان و انحلال طلبان بيانجامد و يا شايد گردانندگان تحكيم از آن بيم داشته باشند كه چنانچه لب به نقد خود بگشايند، "خودزنى" كرده‌اند. اما اساساً چنين نيست، نسل نو تحكيم بايد دريابد كه جسارت نقد خود بس سترگ‌تر از جسارت رويارويى با آدمخوارانى از نوع مهاجمان سحرگاه بهت آور و خونبار ۱۸ تير ۷۸ است. نسل نو گرچه آنچه را كه در دهه ۶۰ گذشت لمس نكرده است اما اكنون بايد به عينه دريافته باشد كه مسدود كردن "باب نقد" و تعبير مكانيسم "دهان بندان" به تولد موجودات عجيب الخلقه‌اى از نوع سعيد امامى منجر مى‌شود. موجودات "تابعى" كه نه نفوذى، نه جاسوس، نه خودسر و نه فاسد مادرزاد بوده‌اند. نسل نو بايد جسورانه بر اين باور سنتى كه "نقد داروى خودكشى است"، مهر باطل بزند.

تحكيم جدا از آنكه وارث برخى كاستيها و نيز وابستگيهاى گذشته است، در مدار موجود حيات خود نيز با چند چالش اساسى روياروست: چالش هويتى - چالش استراتژيك - چالش سازمانى - چالش وابستگى - چالش دموكراتيك.

تحكيم به منظور مواجهه آگاهانه و غيراحساسى با گرايشهاى مشخص درون حاكميت، براى عبور منجر به دستاورد از معبر چالشها و ايفاى مسئوليت تاريخى خويش ناگزير از نقد خردمندانه، جسورانه و متواضعانه است.

لب گشودن به نقد خود و گوش دقت سپردن به نقد ديگران از خود، مفرى است فراروى نسل جديد تحكيم وحدت. نيروهاى ملى - مذهبى به عنوان يك جريان خارج از حاكميت هرچند با عملكرد و بينشهاى دهه ۶۰ تحكيم بس مسئله دارند اما سمت مثبت حركت تحكيم در سالهاى اخير را نيز از ديده به دور نمى‌دارند و جايگاه در خورى در مسير اصلاحات براى آن قائل‌اند. قوت گرفتن گرايشهاى دموكراتيك، توزيع تريبونهاى دانشجويى ميان طيفهاى مختلف درون و بيرون از حاكميت، مواجهه جدى با جريان راست حافظ وضع موجود، تلاش جهت رفع نقيصه حافظه تاريخى و بالاخره حمايت از پروژه توسعه سياسى بيانگر سمت تحولى تحكيم در شرايط نوين است.

اتحاديه انجمنهاى اسلامى دانشجويان در كنار تلاش براى تجهيز به ملزومات حركت استراتژيك، اصرار بر هويت مذهبى نوگرا، سازماندهى متناسب با شرايط جديد، حركت به سمت استقلال و رهاشدن از بندهاى وابستگى مى‌بايد به پذيرش تنوع و تكثر در درون خود عنايت ويژه مبذول دارد و نيز هويتهاى دانشجويى مستقل از خود را به رسميت شناسد. بديهى است كه تحكيم از خصلت فراگيرى همه گرايشها در كادر سازمانى خود بر خوردار نيست، لذا مى‌بايد جديتر از قبل به پذيرش تنوع در درون و بيرون از خود بيانديشد. اگر تحكيم خود در شكستن اين وضعيت نيمه انحصارى پيش قدم شود برقدر و منزلت خويش خواهد افزود. شايد در صورت تحقق اين مهم، الگوى كوچكتر جامعه مدنى مبتنى بر شرح صدر توحيدى، قابل عرضه به عرصه كلان جامعه شود.

مسیر جاری:   صفحه اصلی بینش و اندیشهمقاله‌ها
| + -
استفاده از مطالب سایت با ذکر ماخذ مجاز می‌باشد