پروژه هدی

یادداشتی از فیروزه صابر به مناسبت دومین سالگشت شهادت هدی صابر

هدای عزیز

 سلام بر تو و سلام بر همه آنانی که به تعبیر تو خرداد را کیفی کردند. از رخساره‌ حنیف، که جوان اول دورانش نامیدی تا شریعتی که معلمی بزرگ. از فاتحان فتح خرمشهر که دریادلانشان نامیدی تا جان برکفان جنبش سبز که کنارشان بودی.

و سلام بر مهندس، عزت ایران؛ و هاله، مادر صلح و دوستی؛ و سلام بر هر سه شما که در فاصله ده روزو شام به ناگاه، نه خبری و نه وداعی یک به یک به پرواز درآمدید.

 دو سال سپری شد. هر چه زمان می گذرد حس کمبودت نه فقط چون برادری و دوستی و عزیزی، بس محسوس است که برای بینش ات، منش ات و روش ات.

چه زیبا در آغازگاه آموزش «باب بگشا»یت تعبیر" آوایی در چهارگاه" بکاربردی؛ "چهارگاه مایه ای در موسیقی ایران و دست مایه ای انسانی". هدی تو خود نیز موسیقی هستیِ خویش را در مایه چهار گاه نواختی:

هم آوا با آرمان های ملی و مذهبی در کوره سختی ها و روزنه های امید "منزلگاه" ایران زمین؛

هم نوا با محرومین و حاشیه نشینان "زمانگاه" توسعه ظرفیت های انسانی و جوامع محلی؛

هم مضراب با نسل تشنه شناخت و یادگیری در" موعدگاه" و بستر تاریخ و قرآن؛

 و در آخر نیز نغمه هویتی "انسان گاه" خویش را به قصد یافتن "رابطه ای صاف دلانه، مستمر و همه گاهی" با رفیق رهگشا سردادی و جوانمردانه رفتی.

گفتی" نقطه چین آدمیت با

          عشق

                 امید

                     مسئولیت

                               خون

                                    رنج

                                         اشک

                                               عرق

                                                    ساخت و ساز

برای گذر از وضع موجود به وضع «به از این» رقم خورده است."

گفتی که "هم وارث آدم یم و هم پیش برنده پروژه آدم یت. این پیشبرد قابل فرو گذاشتن و وانهادن نیست. احترام ویژه و خیز تمام قامت ما برای محمد مصدق نیز از سر پیش برد شرافت بار پروژه آدم یت ملی ایرانی است."

و چه جسورانه گفتی" بس مهم است که فعال هستی برای پروراندن ایده،

                                                                             نشر اندیشه،

                                                                                تولید و پخش و پاشایی فراورده در مسیر تغییر                     

به قصد زیست شایسته و در خور، اساسا نیازی به دریافت مجوز فعالیت از این قدرت و آن صاحب شوکت ندارد. مجوز ذاتی و از سوی یگانه سامان ده پروژه «انسان عامل تغییر» برای ما صادر شده است."

هدی! وچه نیز جسورانه بر این عهد ماندی، در متن، نه در حاشیه! ایفاگر نقش شدی،"قرار گرفتن در مدار ایفا را جان و جوهر پروژه آدمیت" دانستی، باورت آن بود که" ایفا نه انسداد فعالیت بر می تابد و نه بن بست استراتژیک می شناسد".با مجوز رفیق رهگشا به میدان آمدی، نقطه چین آدمیت را یک به یک در نوردیدی، هزینه هایش را نیز باور داشتی و تماما پرداختی چنان در این مدار به وجد آمدی که جان را به پایش ریختی.

به گمانم هزینه آخر، پروژه عملی آموزش تاریخ و قرآن ات بود. پروژه بس سنگین بود. اما خود یک تنه بر دوش کشیدی و به پایان رساندی.

پایانی برای ما و آغازی برای تو.

همیشه در قلب مان خواهی بود.

فیروزه صابر